Gatunek ten jest powszechnie uprawiany w Polsce. Według danych GUS uprawa marchwi w Polsce w ostatnich latach realizowana jest na powierzchni 22-24 tys. ha, a zbiory marchwi wynoszą 750-880 tys. ton. Plasuje to nasz kraj w ścisłej europejskiej czołówce producentów tego warzywa. Uprawa marchwi w Polsce rozwija się dzięki m.in. ciągłemu unowocześnianiu technologii produkcji.
Dobór i przygotowanie stanowiska
Najlepiej wysiewać marchew na glebach dość lekkich, przepuszczalnych, o dobrych stosunkach wodno-powietrznych, piaszczysto-gliniastych. Na ziemiach cięższych o podwyższonym poziomie wód gruntowych korzenie mogą się rozdwajać lub deformować. Warto zatroszczyć się o zasobność podłoża w próchnicę, ale nie należy nawozić pól obornikiem, ani wapnować pola bezpośrednio przed siewem. Wcześniejsze odmiany marchwi wymagają stanowisk nasłonecznionych i ciepłych.
Dla powodzenia uprawy marchwi, ważne jest zachowanie odpowiedniej sekwencji upraw na stanowisku, gdzie planuje się wysiew marchwi. Dobrymi przedplonami są zboża, kukurydza, pory, kapusta, kalafior, kalarepa. Nie nadają się do uprawy marchwi stanowiska, gdzie wcześniej uprawiane były buraki, selery, kapusta brukselska, pietruszka, groch, fasola czy ziemniaki.
Uprawa marchwi a nawożenie
Uzupełnianie składników pokarmowych musi być zawsze poprzedzone analizą gleby wykonaną metodą ogrodniczą. Na jej podstawie należy przystąpić do użyźniania gleby, pamiętając, że powinno ono zawierać 100–140 N (NO2 + NH4), 60–80 P, 100–120 K, 60–80 Mg oraz 1500–3000 Ca mg/dm3. Nie należy prowadzić nawożenia azotem zbyt intensywnie, by nie spowodować kumulowania się w korzeniach szkodliwych dla organizmu azotanów. Najłatwiej jest podać pełną zalecaną dawkę tego makroelementu na 2-3 tygodnie przed siewem, a następnie wymieszać ją z glebą na głębokość 10-20 cm.
Siew i pielęgnacja
Za odpowiedni czas na siew marchwi na zbiór letni i jesienny uznać należy kwiecień i maj, choć siew może być kontynuowany także w czerwcu. Nasiona można wysiewać na płask i na redlinach. Więcej zalet ma drugi sposób, gdyż pozwala na zwiększenie plonu nawet o 30% oraz niweluje szkody powstałe w wyniku wystąpienia ulewnych deszczów. Pojedyncza redlina, formowana za pomocą agregatu ma wysokość 20-25 cm, szerokość 20-30 cm. Odstęp między redlinami to 68-75 cm.
O odchwaszczenie pola warto zadbać jeszcze przed siewem, choć jest ono także ważne już podczas wzrostu roślin. Konkurencja ze strony chwastów powoduje największe straty plonu, gdy wystąpi od wschodów marchwi do około ½ okresu jej wegetacji. Najgroźniejsze gatunki to komosa biała, rdest powojowy, gwiazdnica pospolita, gorczyca polna, fiołek polny czy choćby starzec zwyczajny. Walkę z nimi prowadzić można mechanicznie lub za pomocą herbicydów posiadających odpowiednią rejestrację. Ważne jest też zadbanie o obfitość wody. W uprawach marchwi najpowszechniejszym sposobem dostarczenia jej do roślin jest deszczowanie.
Choroby i szkodniki marchwi
Największe zagrożenie w uprawie marchwi stanowi alternarioza naci, czarna zgnilizna korzeni i mączniak prawdziwy. Z chorób glebowych warto wymienić także parcha zwykłego, zgniliznę twardzikową, ryzoktoniozę, suchą zgniliznę korzeni jak również czernienie korzeni. Pewnych problemów przysparzają także choroby bakteryjne. Aby przeciwstawić się tym zagrożeniom należy stosować właściwy płodozmian, dobrze wybrać stanowisko pod uprawę, stosować zrównoważone nawożenie i dbać o odchwaszczenie kwater. Odmienne zagadnienie stanowi dobór odmian odpornych na występujące zagrożenia jak i rotowanie wykorzystywanych środków ochrony roślin.
W gronie najważniejszych szkodników marchwi warto wymienić połyśnicę marchwiankę, mszyce i szkodniki glebowe. Większość szkodników gatunku zimuje w glebie, więc szczególnego znaczenia nabiera wykonanie głębokiej orki zimowej. Dodatkowo, zasiewy warto wykonywać z dala od plantacji porażonych przez szkodniki, stosować 4 letnią przerwę w uprawie marchwi na tym samym stanowisku. Szkodniki można odławiać, wabić w inne miejsca lub odstraszać od plantacji. Najskuteczniejsze są jednak zabiegi chemiczne, które powinny być poprzedzone monitoringiem uprawy i analizą progu ekonomicznego.
Zbiory i przechowywanie
Do zbiorów służą specjalne kombajny, występujące w konfiguracji 1-3 rzędowej, wyposażone opcjonalnie w ogławiacze naci. Do zbioru przystępuje się w okresie pogodnym, wolnym od opadów atmosferycznych. Liczbę mechanicznych uszkodzeń korzeni redukuje odpowiednio wysoka wilgotność gleby. Zbiory dokonywane po ulewnych deszczach ujemnie wpływają na długość przechowywania marchwi.
Ważne jest, aby zebrane korzenie szybko zabezpieczyć przed wysychaniem i więdnięciem. Można je kopcować, choć lepsze rezultaty uzyskuje się w wentylowanych, schładzanych pomieszczeniach. Dobrze sprawdzają się komory chłodnicze. Praktycznym rozwiązaniem jest umieszczenie marchwi w skrzyniopaletach po 500-600 kg na wysokości 4-6 takich pojemników. Optymalne warunki dla przechowywania korzeni to temperatura na poziomie 0,3 do 0,5°C i wilgotność względna w granicach 95-98%.
