Kapusta głowiasta tradycyjnie pozostaje ważnym kierunkiem produkcji ogrodniczej w Polsce. Choć rynek bywa nieprzewidywalny, a opłacalność uprawy zmienia się na przestrzeni lat, to jednak w krajowej rzeczywistości ogrodniczej wytworzyła się liczna grupa gospodarstw które swoją działalność w dużej mierze opierają właśnie na uprawie tego gatunku. Niestety, kapusta porażana jest przez wiele chorób. Umiejętne zapobieganie ich wystąpieniu lub szybkie zwalczenie, gdy już wystąpią, daje szansę na wyprodukowanie wysokiego plonu dobrej jakości, który będzie miał szansę wyróżnić się na konkurencyjnym rynku.
Wybrane zagrożenia
Czerń krzyżowych
Sprawcą są grzyby z rodzaju Alternaria. Pierwotnymi źródłami porażenia są resztki pożniwne lub nasiona. W sezonie wegetacji zarodniki mogą być przenoszone przez wiatr czy wodę. Choroba ta powoduje zgorzel siewek oraz zgorzel podstawy główek. Typowymi objawami są ciemno zabarwione, koncentryczne plany często otoczone żółtą obwódką. Zarodniki konidialne ciemnobrązowe. Tkanka w miejscu plam często wykrusza się pozostawiając otwory. Najczęściej występuje na dolnych, starszych liściach. Choroba ta stanowi poważne zagrożenie zwłaszcza w sezonach o wysokiej wilgotności powietrza i jednocześnie o temperaturze przekraczającej 20oC.
Sucha zgnilizna kapustnych
Sucha zgnilizna kapustnych powodowana jest przez grzyb Leptosphaeria biglobosa. Pierwotnym źródłem infekcji jest gleba, w której ten patogeniczny organizm zimuje na resztkach roślinnych, a także nasiona. W okresie produkcji rozsady pierwsze symptomy choroby pojawiają się dopiero po 2-3 tygodniach od siewu nasion. W trakcie podlewania siewek lub starszej rozsady patogen przenoszony jest z wodą na zdrowe rośliny. Siewki mogą być zakażane także na etapie pikowania. W warunkach uprawy polowej grzyb przemieszcza się z wodą w trakcie ulewnych deszczów. Przenosi się także na narzędziach uprawowych wykorzystywanych do prac pielęgnacyjnych.
Sucha zgnilizna niszczy system korzeniowy w okresie produkcji rozsady i w okresie przedzbiorczym. System korzeniowy chorych roślin najczęściej ulega całkowitemu uszkodzeniu. Silnie porażone rośliny zaprzestają wzrostu, więdną, przebarwiają się na niebiesko-czerwono, przewracają i zamierają. Na porażonych liściach pojawiają się owalne jasnobrązowe zapadające się plamy.
W trakcie przechowywania główek kapusty, pochodzących z chorych roślin, następuje infekcja podstawy liści przy głąbie, powstają brązowe czerniejące plamy na liściach wewnętrznych. Porażone główki kapusty nie nadają się do długotrwałego przechowania.
Mączniak prawdziwy kapustnych
Silnie porażone przez tę chorobę liście żółkną od brzegu i mogą się na nich tworzyć brunatne, nekrotyczne plamy. W ograniczeniu źródła infekcji ważne jest dokładne zebranie i zniszczenie resztek roślin po zbiorze plonu oraz głęboka orka.
Plamistość pierścieniowa kapusty
Zmiany powodowane tą chorobą przejawiają się jako nasiąknięte wodą miejsca z otoczką chlorotyczną. Dają się zaobserwować po obu stronach blaszki liściowej jak i na łodygach. Średnica przebarwień liści dochodzi do 2,5 cm. Zmiany te niekiedy zlewają się i nadają liściom żółty kolor, zniszczony wygląd. Przebarwienia występujące na łodygach są przeważnie owalne albo prostokątne. Podstawowym źródłem inokulum są zainfekowane szczątki roślinne. Zarodniki grzyba przenoszą się z wiatrem. Infekcja zachodzi przez aparaty szparkowe rośliny. Rozwój choroby przebiega szybciej w raczej chłodnej pogodzie, gdy wskazania termometru nie przekraczają 20-21°C. Kolejnym czynnikiem intensyfikującym presję jest wysoka wilgotność względna powietrza.
Bielik krzyżowych
Chorobę tę określa się czasem mianem białej rdzy. Na kapuście występuje stosunkowo rzadko, ale trafiają się lata, gdy można zaobserwować porażenie roślin. Objawy widoczne są na liściach kapusty. Guzowate wyrośla czy też wzdęcia tkanek pojawiają się na wierzchniej ich stronie. Czasem można spostrzec także oliwkowożółte plamy, które po pewnym czasie ulegają nekrozie. W obrębie tych plam, na dolnej stronie tworzą się wypukłe pęcherze. Te po pewnym czasie pękają. Wysypuje się z nich biały, mączysty pył (zarodniki). Liście ulegają deformacji. Infekcja przebiega w warunkach temperatury powyżej 10°C, sprzyja jej deszczowa aura.
Jedno rozwiązanie wszystkich powyższych problemów
Okazuje się, że istnieje jedno rozwiązanie wszystkich opisanych uprzednio problemów. Jest nim preparat Scorpion 325 SC. Zgodnie z rejestracją można wykorzystywać ten niebywale efektywny środek w ochronie kapusty przeciwko wielu chorobom. Jest on przeznaczony do stosowania zapobiegawczego lub interwencyjnego po wystąpieniu pierwszych objawów choroby. Aplikacje można przeprowadzać od początku tworzenia się główek do osiągnięcia przez nie pełnej wielkości. Dozwolone jest jednokrotne użycie tego preparatu w sezonie. Zalecana dawka Scorpion to 1 l/ha. Zaleca się stosowanie 200-800 l wody na hektar a opryski drobnokroplisty.
Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć uwagę na zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia oraz przestrzegaj środków bezpieczeństwa zamieszczonych w etykiecie.
Materiał informacyjny firmy Syngenta
