Choroby bakteryjne warzyw kapustnych

Okres długotrwałej wilgotnej, deszczowej pogody przy jednocześnie wysokiej temperaturze powierza sprzyja występowaniu chorób, których sprawcą są bakterie. Do infekcji dochodzi w miejscach uszkodzeń mechanicznych, powodowanych przez szkodniki i inne choroby. Bakteriozy mogą bardzo szybko opanować plantację  pogarszając jakość plonu, a niekiedy spowodować całkowite jego zniszczenie. Nawet niewielkie porażenie ze strony chorób bakteryjnych powoduje, że plon taki nie nadaje się do przechowywania.

Czarna zgnilizna kapustnych (Xanthomonas campestris pv. campestris)

Uznana za najgroźniejszą chorobę rodziny kapustowatych zwłaszcza kapusty i kalafiora. Choroba atakuje głównie nadziemne części rośliny przez cały okres wzrostu. Może występować na podziemnych częściach np. zgrubieniach rzepy, rzodkiewki. Liście młodych siewek czernieją po brzegach, następnie kurczą się i opadają. Porażone siewki są skarłowaciałe, słabo rosną, a ich dolne liście opadają.  Początkowe objawy obserwujemy w polu w momencie tworzenia się główek kapusty, w postaci chlorotycznych plam w pobliżu brzegów liści w kształcie litery V. Początkowo plamy pojawiają się na spodniej stronie liści, małe niepozornie uwodnione przebarwienia, które z czasem ujawniają się po obu stronach jako nekrozy z wyraźnym brzegiem. Pojawiające się chlorozy rozprzestrzeniają się, następnie czernieją. Porażone miejsca brunatnieją i zasychają. Systematycznie porażone liście poprzez nerwy sprzyjają rozprzestrzenianiu bakterii. Liść taki żółknie i przedwcześnie opada. Po przekrojeniu widoczne są czernienia wiązek przewodzących, któremu towarzyszy żółty wyciek bakteryjny. W okresie deszczowej pogody lub plantacjach deszczowanych w temperaturze 27-30°C objawy choroby pojawiają się w wciągu 10-12 dni od zakażenia.

Porażone tkanki są później atakowane przez bakterię powodującą mokrą zgniliznę, której to chorobie towarzyszy charakterystyczny zapach.

Ochrona

• używanie zdrowych nasion i rozsady. Odkażanie termiczne w wodzie  o temperaturze 50°C przez 25-30 min.
• Gleba do produkcji rozsady musi być wolna od bakterii
• Na polach gdzie stwierdzono chorobę nie powinny być sadzone kapustowate przez co najmniej 2-3 lata
• Unikać deszczowania upraw, stosować nawadnianie kropelkowe
• W przypadku stwierdzenia wystąpienia choroby wykonać zabiegi miedziowe
• Zabiegi preparatami biologicznych zarejestrowanymi w uprawie do ochrony zapobiegawczej na bazie Bacillus subtilis Serenade ASO (10 l/ha)  6 krotnie w sezonie w odstępach 10 dniowych.

Mokra zgnilizna bakteryjna kapustnych (Pectobakterium carotovorum subsp. carotovorum)

Spotkać ją można zarówno w polu jak i podczas przechowywania czy transportu. Początkowo zauważane są drobne plamki jakby nasiąknięte wodą, które powiększają się penetrując głąb tkanek. Miejsce to staje się kremowo zabarwione, śluzowate z czasem przekształca się w lekko ziarnistą masę. Powierzchnia wygląda na nieuszkodzoną, podczas gdy wnętrze zmienia się w półpłynna papkę. W deszczowe lata lub okresy z długotrwałymi opadami deszczu, porażeniu ulegają dolne części łodyg. Podstawa łodygi staje się wodnista, następnie czernieje i wysycha, w efekcie wzrost rośliny jest zahamowany, poprzez więdnięcie do zamarcia. Bakteria, która jest sprawcą choroby przeżywa w porażonych resztkach roślinnych, w stawach i strumieniach, z których woda używana jest do podlewania. Owady będące szkodnikami danych upraw m.in. larwy mogą być oblepione komórkami bakteryjnymi. W momencie przemieszczania się szkodnika przenoszą je na zdrowe rośliny skąd też zaczyna się rozwój choroby.

Ochrona

• Rośliny wysadzamy na pola dobrze zdrenowane, niezbyt gęsto by zapewnić przewietrzanie
• Zwalczanie szkodników, które sprzyjają rozprzestrzenianiu choroby, ograniczymy występowanie choroby w polu i w przechowalni
• Warzywa przeznaczone do przechowywania zbierać w momencie ja gleba jest sucha. Resztki ziemi usunąć również uszkodzone rośliny. Termin zbioru nie może być ani przyspieszony ani opóźniony.
• Do przechowalni składać suche warzywa i utrzymywać niską temperaturę powietrza. Zapewniając odpowiednią wentylację, ponieważ zbyt wysoka wilgotność powietrza sprzyja występowaniu choroby.
• Nie myć warzyw przed przechowywaniem, używać tylko czystej wody
• Profilaktycznie lub w momencie zagrożenia uprawę można opryskać preparatem Serenade ASO (10 l/ha) lub Huwa San TR50
• W okresie największego zagrożenia opryskiwać Grevitem 200 SL (1,5l/ha) do środka dodać preparat zwilżająco-przyczepny.

Gnicie róż kalafiora  (Pseudomonas syringe pv. maculicala)

Rośliny kalafiora atakowane są we wszystkich fazach rozwojowych. Na liściach pojawiają się oleiste, ciemne plamy zwykle lepiej widoczne od spodniej strony. Na liściach widoczne są drobne, wodniste plamy o zabarwieniu od brunatnego do purpurowego. Na nerwach widoczne są charakterystyczne wzdęcia tkanki, liście marszczą się  żółkną i opadają. Na porażonych pędach pojawiają się wydłużone czarne plamy. Początkowo sucha zgnilizna, podczas dżdżystej pogody przechodzi w mokrą, a na kwiatostanach plamy są barwy od szarej do czarnej. W przypadku wystąpienia wysokiej wilgotności  powietrza 90 % i temperaturze 17-19° C w ciągu 2-3 dni zgnilizna obejmie całą róże. Dużą  podatność  na  gnicie  wykazują  kalafior  i  brokuł,  zwłaszcza  w końcowym okresie wegetacji i bezpośrednio przed zbiorem w uprawie jesiennej, w okresach intensywnych opadów deszczu. Gnijące rośliny mają nieprzyjemny zapach. Bakterie zimują w resztkach roślinnych, a w glebie żywotność zachowują przez rok czasu. Rozprzestrzeniają się przez wodę zarówno nadmierne nawadnianie, deszcz, wiatr i roztwór glebowy. Straty powodowane tą chorobą są na tyle groźne ich rośliny z objawami gnicia  wywołanymi  przez  bakterie  pektynolityczne  nie  nadają  się do konsumpcji i przetwarzania.

Ochrona

• Rozsadę produkować w glebie wolnej od patogena
• Wymieniać wodę w inspektach, a także dezynfekować ją przez parowanie
• Zmianowanie z co najmniej 3 letnią przerwą
• Wysiew zdrowych nasion oraz dezynfekcja wodą o temp. 50°C przez 30 min.
• Usuwanie resztek chorych roślin po zbiorach