Uniwersytet Rolniczy w Krakowie od wielu lat współpracuje z Politechniką Łódzką prowadząc doświadczenia z wykorzystaniem biopolimerów – grupy materiałów, które po pewnym okresie i spełnieniu swojego zadania ulegają degradacji w środowisku naturalnym. W ramach współpracy zrealizowano m.in. projekt BIOGRATEX, w którym wykonywano badania z prototypami ściółek dla gleby, osłon bezpośrednich dla roślin oraz doniczek dla rozsad.
Okazją do zapoznania się z tym jak rosną w takich doniczkach warzywa, w tym seler naciowy było szkolenie zorganizowane w drugiej połowie października Małopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego z s. w Karniowicach wraz z Katedrą Ogrodnictwa UR w Krakowie zorganizowali konferencję pt. Technologia uprawy selera w świetle założeń Europejskiego Zielonego Ładu w Warzywniczej Stacji Doświadczalnej UR w Mydlnikach.
Jak informował dr hab. Michał Puchalski, prof. PŁ najbardziej popularnym biotworzywem jest obecnie polilaktyd (PLA), który wykorzystuje się obecnie m.in. do druku 3D czy produkcji sztućców. Surowiec ten pochodzi ze źródeł odnawialnych, a właściwie z przetwórstwa kukurydzy. Jego największym producentem jest firma NatureWorks z USA.
W tym roku prof. Puchalski wykonał prototypy nowych doniczek z biotworzyw podlegające degradacji hydrolitycznej, a następnie mikrobiologicznej. Zgodnie z oczekiwaniami nie powinny one stanowić bariery dla rozwijających się w okresie wegetacji korzeni, a pod ich naporem ulec fragmentacji. Eksperyment wykonany z pietruszką naciową odm. Sioux (Novisem) obejmował zastosowanie doniczek wykonanych z biopolimerów: PBS (polibursztynianu butylu), hydroksymaślanu oraz PLA. Uzyskane wyniki są znacznie zróżnicowane zależnie od komponentów użytych do wykonania doniczek. W przypadku mieszanki z dodatkiem hydroksymaślanu doniczka po trzech miesiącach całkowicie rozpadła się w glebie. Celem końcowym jest udoskonalenie biotworzyw i udostępnienie ich do szerokiego wykorzystania w praktyce ogrodniczej. Dotychczas stosowany plastik w postaci polipropylenowych wielodoniczek degraduje po długim czasie pod wpływem promieniowania UV i wówczas pojawia się problem mikroplastiku, którego jest się trudno pozbyć ze środowiska naturalnego. Biotworzywa nie stanowią takiego balastu, ponieważ degradują bezpośrednio do dwutlenku węgla, wody i biomasy w wyniku hydrolizy i działalności mikroorganizmów glebowych. Są one w pełni kompostowalne i z pewnością będą coraz szerzej wdrażane do praktyki ogrodniczej.
